Life and death in "The Mara"

Ons verblijf in Nairobi hebben we nog een dag uitgebreid om ook nog de remmenblokken en de remschijven te vervangen, maar na een week Nairobi was het dan toch tijd om afscheid te nemen van Jungle Junction. Als herboren gaan we de weg op richting Masai Mara. De camping eigenaar beschreef voor ons de weg als volgt. “Go left, go left go left again and you will be on a good road, a not so good road and after that there is no road so take all detours where you can”. Hij heeft gelijk. Omdat het de laatste dagen en ook onderweg flink regent is het laatste stuk slecht en we nemen waar we kunnen de detours. Op een van deze uitstapjes zien we ineens een raar soort geit. “Hé het is een gazelle” “H en kijk daar, het zijn zebra’s” “en daar, wow, dat zijn giraffes” We zijn gearriveerd in “The Mara“. Spectaculair en met geen laptop te betypen. We blijven bijna een uur staan kijken en moeten dan verder om voor het donker de camping te kunnen halen. We zijn een beetje fout gegaan en dus wordt het een andere camping dan verwacht. Al glibberend en glijdend door de modder als waren wij deelnemers van de Camel Trophy bereiken we de camping net buiten de poorten van Masai Mara. Daar zijn ze erg blij met de regen, want het park heeft de laatste twee jaar nauwelijks een druppel regen gezien.

De volgende morgen staan we op met regen. Het heeft de gehele nacht gehoosd en we zijn niet helemaal zeker of het wel zo leuk is om in dit weer ons eerste wildpark in te gaan. Na het ontbijt stopt het echter met regenen en besluiten we te vertrekken. Makkelijker gezegd dan gedaan. Het spoor van gisteren is door de regen helemaal onbegaanbaar geworden en er heeft gisteren een auto vastgestaan. Er is een andere route die beter zou moeten zijn, maar we hebben toch nog vier man extra nodig om de auto de bagger door te duwen. 

Bij de poort kopen we een kaartje en we rijden moederziel alleen het park in. Het is waanzinnig om met z’n tweetjes door dit park te rijden alleen het idee al. Gewoon met de eigen auto één van Kenia’s bekendste en mooiste parken te mogen bezoeken en dan ook nog bijna het hele park voor je alleen te hebben is helemaal ongelooflijk en door de regen is alles zo groen. 

De eerste olifanten worden al na een half uur rijden gespot.  Majestueus kijkt de dikhuid naar ons over het grasland en hij besluit een kijkje te komen nemen. Een beetje erg imposant en een paar slagjes groter dan de Aziatische Olifant die we tot u toe alleen nog hadden gezien. Even slikken en heel stil blijven zitten. Na een tijdje verliest hij de interesse in ons en loopt weg. Wow….

We rijden de hele morgen door maar een klein stukje van het park en alleen daar al is zoveel te zien. Tig soorten vogels (ooievaars, gekroonde kraanvogels, gieren, buizerds, arenden, struisvogels, enz) en net zoveel gazelles en herten. Dan spotten we de buffels, het tweede vinkje kan worden gezet. Nog drie te gaan en we hebben de big five gezien. Voor de lunch komen we moeder en pup Hyena tegen. De pup loopt al giechelend voor de auto uit en verderop zitten nog een aantal exemplaren zeer relaxed in een plas water op de weg. 

We zien de staartjes van de wrattenzwijnen nog net in het hoge gras verdwijnen als ze weg drentelen, geschrokken van het gebrom van de auto. Onbeschrijfelijk, alsof we op de set van de ‘The Lion King’ zijn terechtgekomen.  

We besluiten even wat te gaan drinken en daarna de andere kant van het park op te gaan op zoek naar nog meer wild. We horen dat er vlakbij een grote groep leeuwen is gezien, maar helaas voor ons blijven ze onvindbaar. ‘s Middags hebben we mindere geluk en zien we vooral grasland. Om toch met wat wilde beesten te eindigen gaan we terug naar de plek waar we de Hyena’s spotte en komen daar de giraffes tegen. Dan is het tijd om het park uit te rijden. Helaas geen big five, maar wel een prachtige en gelukkig ook een droge dag. Van alle kanten hebben we de hele dag grote regenbuien ons zien naderen, maar getroffen zijn we niet, wat een mazzel. 

We zijn al op de terugweg als we opeens drie busjes in de verte in volle vaart achter elkaar zien rijden. We zien ook twee beesten achter elkaar aanrennen, maar kunnen niet onderscheiden wat het zijn. We besluiten te gaan kijken en al gauw blijkt dat er twee leeuwen moeder en kind buffel achterna zitten. Het is net of we National Geographic zitten te kijken in onze auto. Het hele gebeuren vindt nog geen 20 meter van onze auto plaats. 

Het kalf is nog maar net geboren en de moeder probeert uit alle macht haar spruit te verdedigen, maar helaas zijn de twee leeuwen een te sterke tegenpartij voor haar. Na een flink gevecht moet zij haar verlies nemen en loopt snel terug naar de kudde. De leeuw die met haar gevochten heeft is ook een beetje gehavend en treurig kijkt hij ons aan. “Eh misschien moeten we een stukje achteruit rijden of in ieder geval het raam even dichtdoen”. We zijn zo meegezogen door de wildlife docu dat we even vergeten zijn dat we er midden in staan en dat de leeuw nu nog maar een metertje of  vier van onze auto verwijderd is. Hij lijkt echter niet in ons geïnteresseerd. Hij loopt vlak voor de auto langs naar zijn maat die inmiddels al begonnen is met eten. 

Wow wat een afsluiting van de dag. Niet te geloven. We moeten ons haasten om voor zeven uur het park uit te komen en niet terecht te komen in de enorme wolkenbreuk die ons achtervolgt.

Terug bij de camping vertellen we trots onze verhalen aan de campingbaas. Hij zegt:”Ik ben een Masai en ik leef in dit gebied, maar zo’n gevecht tussen leeuw en buffel heb ik de laatste tien jaar niet meer gezien“. het maakt het nog bijzonderder. Dan barst het onweer los, wat een dag, wat een park, wat een mazzel.