Buyoni, Uganda

Kilometerstand 252.941 (16.407 km gereden)

Na ons avontuur in Masai Mara hebben we Kenia gelaten voor wat het was en zijn westwaarts richting grens gereden naar Uganda. Op deze weg steken we nogmaals de evenaar over, ditmaal netjes gemarkeerd zodat we weten wanneer de foto genomen moet worden. We verblijven nog een nacht in Kenia en gaan dan de grens over. Ook deze grensovergang heeft weer weinig om het lijf. Stempeltjes worden gezet en we kunnen zo Kenia uit. Of toch… de douane beambte vraagt of we roadtax hebben betaald in Moyale. Ha voor die weg, nee hoor wij niet. Oh, bij binnenkomst blijken we te hebben moeten betalen voor de wegen in Kenia. We hebben al een heleboel verhalen gehoord van politie die om roadtax vraagt en dat de hoogte vaan die belasting afhangt van de onderhandelingsvaardigheden. De dag dat wij de duurste politiepost tegenkwamen regende het echter zo hard, dat we geen agent gezien hebben en dus dachten wij gratis van de wegen in Kenia gebruik te hebben gemaakt. Jammer. We weten de beambte te overtuigen dat in Nederland onze auto als bedrijfsvoertuig staat geregistreerd en komen weg met een belasting van slechts $ 20. Niet gek. Uganda in is makkelijk en de mensen bij de grens zijn wederom heel vriendelijk. Na de grensovergang rijden we richting de watervallen van Sipi. Onderweg wordt er weer flink gezwaaid, dat hebben we wel een beetje gemist in Kenia, maar in tegenstelling tot Ethiopië blijft het hier in Uganda voornamelijk bij zwaaien en zien we nauwelijks bedelende handjes. De \groen door alle regen die er is gevallen en valt. We kunnen onze tent nog net voor de grote buien opzetten. 

De hele nacht vragen we ons af of de tent echt wel waterdicht is en of we niet te veel bij de rand staan in het geval van een modderstroom of een blikseminslag. Het komt allemaal goed, geen landverschuivingen en geen blikseminslag, wel naaktslakken die in polonaise over de tent kruipen.

De volgende morgen hebben we weinig zin om op te staan, het ziet er naar uit dat het de hele dag blijft regenen, maar ook hier weer draait iemand om een uur of negen de kraan dicht en verschijnt zelfs de zon. Met een gids verkennen we de watervallen. Ongelooflijk mooi, het wordt een beetje saai verhaal, maar je hebt bijna ogen tekort om al het moois tot je te nemen. De laatste waterval is het meest dramatisch. Dit is de waterval waar wij vanaf de camping, ja vanuit onze tent op uitkijken. Met een enorm geweld komt het water hier naar beneden storten en zelfs tientallen meters van de waterval verwijderd wordt je goed nat. Als we terugzijn bij de camping opent de hemel zich en verschijnt er een waterval vanuit de wolken.

De volgende dag pakken we al onze natte spullen in en rijden richting Mbale, waar we Kiba homes bezoeken. St Kizito Babies home (www.kibahomes.nl). Een weeshuis dat door Nederlanders gesponsord wordt met geld, materialen en ideeën, maar gerund wordt door een drietal nonnen en een aantal verzorgsters.. Helaas zijn wij die dag beide niet op ons best en snotterend lopen we achter de zuster aan die ons een uitgebreide rondleiding geeft door het tehuis. De kinderen hebben net gegeten en een klein handje nog vol met banaan pakt mijn vinger. Loslaten is niet mogelijk en zo loop ik met onze jong gastheer door de eetruimte. Er is veel energie in de vertrekken gestoken, de vertrekken zijn beschilderd met vrolijke kleuren en afbeeldingen. Er is een groot stuk grond naast het weeshuis waar groenten verbouwd worden zodat in het eigen levensonderhoud voorzien kan worden en er lopen wat geiten voor vlees, koeien voor melk en wat kippen voor de eieren in de rondte. Mooie plaats, zeer indrukwekkend, iets wat lang de gedachten bezig houd.

Van Mbale rijden we door naar Jinja. Het is maar een klein stukje rijden naar het plaatsje, waar de Nijl begint. We zijn slechts op doorreis en zien van heet plaatsje en zijn omgeving niet meer dan de bank voor we doorrijden naar Kampala. Hier verblijven we drie nachten op een overland camping en genieten daar vooral van de warme, nee zelfs hete douches. Ook hier regent het flink en het wordt ‘s avonds flink koud. Kampala is een drukke stoffige stad, met niet veel highlights. Alles is er echter verkrijgbaar en dus genieten we van een paar dagen luxe. De laatste dag in Kampala boeken we bij de Uganda Wildlife Authority onze gorilla-toer. Donderdag 8 april is het zover. Vol verwachting klopt ons hart. In de tussentijd rijden we naar Fort Portal in het noordwesten en bezoeken daar onze Belgische vrienden die daar logeren. De camping waar we staan is bij binnenkomst bezaaid met apen. Zwart witte franje apen kijken hoog vanuit de boom wat we aan het doen zijn als we onze, nog natte, tent opzetten en de kleine vervetaapjes komen even een kijkje nemen om te zien of er misschien iets te eten valt te halen. Een mooi voorproefje voor komende Donderdag…..