Kilometerstand 265.021 (28.489 km gereden)
Alweer bijna drie maanden terug in Nederland en op speciaal verzoek toch nog een blogje omdat het zo leuk is.
Na onze aankomst in Kaapstad snel de stad ingegaan om de openingswedstrijd in de stad te kijken. Een ongelooflijke sfeer. Bafana Bafana speelt gelijk tegen Mexico, maar het is alsof de wereldbeker al verovert is. De Zuid-Afrikanen zijn door het dolle heen.
Terwijl het in Nederland zomer is geworden , doet in Zuid-Afrika de winter haar intreden. Het is koud en klam en alles in ons tentje is goed nat. De mutsen komen weer uit de auto en ook de thermo-onderbroeken doen weer hun werk.
Vanuit Kaapstad maken we een tochtje langs Simonstown, waar we op bezoek gaan bij de pinguins. Net kleine mannetjes die door hun te dikke buikjes en te korte pootjes niet goed kunnen lopen. Prachtig gezicht om ze zo dicht langs ons te zien waggelen. Na ons bezoekje rijden we verder. Kaap de Goede Hoop wacht op ons. We wandelen vanaf Cape Point naar Cape of Good Hope en weer terug en nemen foto’s als bewijsmateriaal. We zijn echt naar Kaap de Goede Hoop gereden. Nog steeds niet te bevatten dat het bijna voorbij is en we al bijna 6 maanden op pad zijn. Bitterzoet, wederom.
Als we terug rijden richting de camping in Muizenberg begint de auto toch wel erg gekke geluiden te maken. Hij is moe en we merken zelf ook wel dat de rek er een beetje uit is. Het weer is niet meer lekker warm en dan is camperen niet zo heel charmant meer. Klappertandend zitten we ´s avonds om 6 uur in de laatste zonnestralen te barbecue-en en kruipen weer net als in het begin van onze reis direct na het eten de auto en onze slaapzakken in. We hebben niet meer het gevoel echt nog in Afrika te zijn. We zijn in een soort Europa en zijn niet langer reizigers of avonturiers, maar gewone toeristen zoals er hier duizenden rondlopen. Op zoek naar een pinguin, een leuk wijnhuis, een onbewolkte middag om de Tafelberg te beklimmen, een kaartje voor de boot naar Robbeneiland en een kaartje voor het WK.
Als we de volgende dag naar het meest zuidwestelijke puntje van Afrika (Cape Agulus) willen rijden komen we niet verder dan de Toyota garage in Muizenberg. Het geluid van rondslingerend metaal ergens in de motor is te ijselijk om mee door te rijden. Bij de Toyota garage komen we echter niet ver. Men kan niet geloven dat we maar vijf cilinders hebben en dat ons vliegwiel uit twee delen bestaat vindt men al helemaal een bizar verhaal. Met een zakje vol stukjes ijzer (afkomstig van ons vliegwiel) rijden we die middag maar weer terug naar de camping in Muizenberg en besluiten Cape Agulus maar helemaal over te slaan. In plaats daarvan rijden terug richting Kaapstad via Stellenbosch, waar we een aantal wijnhuizen aandoen en een afscheidlunch hebben met onze Zwitserse mede reisgenoten en hopen maar dat de auto blijft rijden. In Stellenbosch zien we ook hoe Nederland op het nippertje wint van Japan.
Terug in Kaapstad besluiten we niet meer de tent op te zetten maar de laatste paar nachten lekker droog in de auto te blijven slapen. Het ontwaken is wel een tikkie vreemd. Half slapdronken stappen we ´s ochtend de straat op midden in een woonwijk, terwijl de Kaapstedelingen op weg zijn naar hun werk.
Na een aantal dagen West Cape, begint het vakantiegevoel te wennen en vinden we onze draai. Kaapstad is leuk en als we eenmaal de overtocht van de auto hebben geregeld hebben we echt rust. Hoewel, hij moet nog wel de haven zien te bereiken.
De sfeer In Kaapstad is geweldig, mede door het voetbal. Onze eerste geplande tocht naar Robbeneiland wordt geannuleerd vanwege slecht weer, maar het lukt ons zowaar op de zondag voor ons vertrek naar Nederland nog een van de laatste kaartjes te bemachtigen. Mazzel te meer omdat we ook nog kaartjes kunnen kopen voor de wedstrijd Portugal-Noord Korea van de dag daarna.
Robbeneiland is indrukwekkend. Het is of we een tocht de geschiedenis in maken. De beelden van een lachende Nelson Mandela die na ruim 27 jaar de gevangenis verlaat, staan in het geheugen gegrift en ook het beeld van de laatste gevangenen die Robbeneiland verlaten staan nog scherp op het netvlies. Een hoopvolle tijd en als je in Kaapstad rondkijkt lijkt echt het goed te gaan. Niet iedereen denkt daar echter zo over. Sommige mensen zijn bang dat Zuid-Afrika aan de vooravond staat van een burgeroorlog of dat er een herhaling van hetgeen in Zimbabwe is gebeurt zal plaatsvinden. Er is gelijkheid, maar die is nog altijd scheef. Veertig procent van de bevolking heeft geen baan en het WK heeft de gemeenschap een heleboel geld gekost. Geld dat volgens velen beter besteed had kunnen worden. De stadions zijn na het WK niet allemaal even bruikbaar en na het WK zullen nog meer mensen zonder baan komen te zitten. Door het WK zijn de gevolgen van de crisis misschien vertraagt, maar zullen ook hier inslaan.
De wedstrijd Portugal-Noord Korea is een groot feest (niet voor de Koreanen). We worden getrakteerd op een doelpuntenregen. De vuvuzela’s schallen, het is een bijna mystiek geluid. Het gonst, het is net niet echt. Portugal wint met 7-0. Ongeevenaard en geweldig om mee te mogen maken.
Terug bij de camping is het tijd om de auto klaar te maken voor de grote oversteek. Het hoognodige pakken we in twee tasjes in en de rest zetten we stormvast in de auto. De laatste nacht in de auto is vreemd, na zes maanden zullen we morgen zonder auto een nacht doorbrengen in een hotel.
De volgende dag redden we het zonder kleerscheuren naar de haven en wordt de auto vastgezet in (hoe toepasselijk) een gele container. De container gaat op slot en wordt verzegeld. Nog voor de lunch is de klus geklaard. Om de goede afloop te vieren gaan we uitgebreid lunchen. Het is zowaar een mooie heldere dag en voor het eerst deze week heeft de Tafelberg haar tafelkleed afgeworpen. Ongelooflijk, precies op tijd. We kunnen nog naar boven en genieten daar van de middagzon. Het uitzicht over de stad is spectaculair. In de gondel op de terugweg horen we dat Bafana Bafana 2-0 voor staat tegen Frankrijk en even lijkt het dat Zuid-Afrika door zal gaan naar de volgende ronde. Helaas. Als we bij de camping terugkomen om de tassen op te halen zien we de treurige ontknoping van een bloedstollende wedstrijd. Zuid-Afrika gaat eervol ten onder.
De laatste nacht in Kaapstad brengen we in een hotel door. Raar om niet meer op zoek te gaan naar slippers en kleren voor je ´s ochtends vroeg naar het toilet moet. De laatste dag brengen we souvenir shoppend door. Bij the Waterfront eten we nog een ijsje en dan zijn we helemaal klaar om naar huis te gaan. Met de shuttle service van het hotel worden we naar het vliegveld gebracht. Het is druk met voetbalfans en overal staan de schermen klaar voor de wedstrijd van vier uur. Eenmaal in het vliegtuig merken we dat de grondstewardess van Emirates ons we heel erg heeft gematst. We hebben nooduitgang stoelen. Als vorsten vliegen we naar Dubai en vandaar door naar Amsterdam, wederom in alle luxe van een nooduitgangstoel. Geen moment geslapen, maar heerlijk nagenietend van zes maanden rijden door Afrika heerlijk film zitten kijken. Wat een ervaring en wat een voorrecht dit te hebben kunnen en mogen doen.
Op Schiphol staan vrienden en familie ons op te wachten. Alles lijkt zo vertrouwd en aan de andere kant zo nieuw en raar. Die avond kijken we knikkenbollend de laatste poulewedstrijd van Nederland. Door naar de achtste finale. Terug naar het gewone leven, een huis met vier muren, een keuken, een kast vol kleren, en een eigen badkamer een supermarkt op de hoek en een baan.
