maandag 25 januari 2010

Egypte



Kilometerstand 243.109 (6.575 km gereden)

Eergisteren zijn we de grens overgestoken naar Egypte. Het is altijd een spannend moment en het is altijd jammer een land te verlaten. Weer een deel van de reis zit er op. “Ahmed” if You’re reading this: Thanks for everything we had a great time!

Libie uit ging heel eenvoudig. Egypte in daarentegen was een stuk omslachtiger. Visa, immigration en het onderzoeken van onze bagage ging redelijk goed. De auto tijdelijk invoeren was een stuk lastiger. Daarvoor zijn nodig een stempel op het carnet de passage, een Egyptisch kentekenbewijs, verzekering en Egyptische kentekenplaten. Dit alles dient in de juiste volgorde plaats te vinden en voor iedere stap zijn stempels, zegels, handtekeningen en fotokopieën noodzakelijk, die verkrijgbaar zijn bij diverse loketten en in verschillende gebouwen. Dit hele circus duurde zo’n drie uur , waarna we dan eindelijk Egypte binnen konden rijden en in grensplaats Saloum een hotel zochten.

Inmiddels zijn we in Siwa aangekomen, een oase 300 kilometer van de kust. Middeleeuwse burcht, woestijnmeren en jawel voor het eerst in Afrika komen we weer toeristen tegen. Dat betekent milkshakes en bananapancakes. Voor het eerst weer eens tijd om wat te wassen, de auto grondig te inspecteren en even helemaal niets te doen (behalve het updaten van het weblog). Morgen gaan we door naar Alexandrië en daarna naar Cairo.




 

Libië

Kilometerstand 239.000??? (zo'n 2.500 km gereden)

Aan de Libische zijde van de grensovergang stond onze escort al te wachten. We waren even vergeten dat het Vrijdag was en dus duurde het aan deze kant allemaal even wat langer. Mooi even tijd om een kopje thee te drinken. Geen munt thee met ladingen suiker meer, maar gewoon heet water met een zakje.

Toen de toeristen nummerplaten er eenmaal waren konden we dan op pad. Het werd al gauw duidelijk dat de rijstijl van de gemiddelde Libiër anders is dan die van de gemiddelde Tunesiër en dat de afstanden hier heeeeel veeel groter zijn. Ghadames zouden we dus niet gaan halen de eerste dag. In plaats daarvan Nalut, waar we bij zonsondergang nog van het uitzicht op het kasteel konden genieten.

We aten in een cafeetje waar we voor de deur mochten kamperen en tot 12 uur van het toilet gebruik konden maken,. Helemaal goed geregeld. We hebben in Libie sowieso veel gekampeerd, soms op ietwat onconventionele plaatsen, bij gebrek aan campings.

In Libië hebben we heeel veeel gereden. De afstanden zijn enorm en voor je ergens bent zijn er zo weer een paar uur voorbij. Gelukkig kunnen we het goed vinden met onze gids en heeft hij veel interessants te melden. Libië is verassend. Zagen er aanvankelijk een beetje tegenop om een week met een vreemde in de auto rond te rijden, maar het had niet relaxer kunnen zijn. Mooie woestijnlandschappen trekken langzaam voorbij aan het achterraampje van de auto. Om de beurt zitten we achterin en het moet gezegd, dat viel geheel niet tegen. Ghadames en de zandduinen aldaar waren voor ons beiden het meest spectaculair. De Middeleeuwse lemen stad staat op de Unescolijst en niet onbegrijpelijk. In de oase slingeren overdekte stegen zich tussen de palmtuinen door.

Wat we van Tripoli hebben gezien was erg leuk, hele mooie, verassend westers aandoende, niet al te grote binnenstad. Hier hebben we mogen proeven van de tradionele Libische keuken.

In Leptis Magna, Tomeita, Qars Lybia en Cyrene hebben wij de overblijfselen van de Grieken en Romeinen mogen bekijken. Veel mozaïeken, tempels en zuilen. Erg interessant allemaal.

En toen zat ook Libie er alweer op voor ons.















Tunesië vervolg

De laatste dagen in Tunesië zijn snel voorbij gegaan. De dagen gaan sowieso wel hard. Doordat we zelf rijden ben je de hele dag wel bezig en gaat de tijd wel erg snel.

Nadat we ‘s nachts in de auto in Tozeur lichtelijk aangevroren zijn, zijn we weer richting zoutmeer gegaan. Een weg over dit (10 maanden van het jaar) droge meer geeft een waanzinnig uitzicht, dat met geen pen te beschrijven en met geen camera is vast te leggen. Onderweg in Nefta met een gids naar een dadelplantage geweest en een oase bezocht. In Douz hebben we ons kamp die avond opgeslagen op een kampeerterrein van het ministerie van Jeugdzaken en Sport. In de zomer kunnen hier tot 400 mensen staan, maar wij hebben de camping voor ons alleen.

De volgende morgen zijn we vertrokken om een kijkje te nemen in de woestijn. Het plan was om “even” bij het Sahara café wat te gaan drinken en dan weer om te draaien en onze weg in Oostelijke richting te vervolgen. Bij het café aangekomen werden we echter door de eigenaar geënthousiasmeerd om door te rijden naar Ksar Gilaine. Een Berber nederzetting midden in de woestijn. Hele mooie, niet al te moeilijke tocht, zou makkelijk kunnen met onze auto (in tegenstelling tot de berichten in onze bijbel “Sahara Overland“).

Bij twijfel niet inhalen, dus besloten we het maar niet te doen, tot er twee Duitse heren aan kwamen rijden op hun motoren op weg naar Ksar Gilaine: Simon en Heino Zij hadden de route al een keer gedaan en het was zeker te doen. Heino had de kaart op z’n GPS die we konden kopiëren en we zouden met elkaar kunnen rijden. Zo gezegd, zo gedaan. Onderweg kwam er rook vanonder onze motorkap, maar dit bleek slechts een doorgebrande massakabel te zijn; door het schudden van de auto over de “piste” hadden we een beetje sluiting gemaakt, maar het viel allemaal gelukkig erg mee en met een beetje provisorische oplossing konden we de weg hervatten. Prachtige zandduinen doemde voor ons en de avond begon te vallen. Voor de zware BMW’s werd het steeds zwaarder om door het mulle zand te komen en ze kwamen steeds vaker vast te zitten, terwijl wij op het eerste stuk (steen en kuilen) veel meer moeite hadden gehad hen bij te houden. Al met al een onverwachte prachtige tocht. Simon en Heino nogmaals Vielen Dank!
Via de Star Wars sets doorgereden naar het volgende dorp , waar we voor de tweede keer in Tunesië in een hotel hebben geslapen Helaas verloor die avond Tunesië van Algerije.

De laatste dag in Tunesië hebben we een mooi stuk gereden door fraai landschap naar twee oude dorpen (Chenini en Ksar Ouled Soltane). Ook dit heeft als decor gediend van Star Wars, bij thuiskomst nog maar eens goed kijken. Voor vertrek nog even een nieuw oogje laten maken op onze massakabel en we konden weer door.

De dag van de grensovergang naar Libië (ons zevende land, Europa meegerekend). De grensformaliteiten gingen aardig rap en zonder vervelende incidenten. Voor de uitvoer van de auto deed de douane beambte gewoon een greep in Arjan zijn portemonnee en schepte onze laatste Tunesische muntjes eruit. Zo dat was dat.



 

 

zaterdag 23 januari 2010

Tussenstand

Even snel een teken van leven. In de afgelopen week is het ons niet gelukt ons blog bij te werken. We zijn inmiddels aangekomen in Egypte. Deze week zullen we een kleine inhaalslag maken. Tot nu toe alles nog goed. Libie was fantastisch, daarover later meer...

zondag 10 januari 2010

Tunesië

kilometerstand 238.810 (2.287 km gereden)

Na twee volle dagen door sneeuw en ijs aangekomen in Genua en de volgnde dag met vier uur vertraging vertrokken richting Afrika. Aan boord van de La Suprema (hoe ironisch) werd al snel duidelijk dat onze keuze om geen hut te nemen, maar te kiezen voor een luxueuze slaapstoel niet zo'n heel verstandige was. De zee was vrij ruw, de stoelen vies en de temperatuur laag. Na 24 uur echter veilig aangekomen in Tunis en na een uurtje heen en weer lopen tussen alle verschillende loketjes was het dan zover: we reden Afrika binnen!
Van Tunis naar Sidi Bou Said om te genieten van delaatste zonnenstralen en het prachtige uitzicht en een temperatuur van ca 20 graden. Daarna weer terug naar Tunis op zoek naar een hotel. Arjan als navigator leidde ons veilig door het hectische verkeer door de nauwe straten van Tunis.

In Tunis nog snel een bezoek gebracht aan de Medina en daarna doorgereden richting het zuiden waar een mooie camping tussen de olijfbomen in Hammamet op ons wachtte. Hier onze eerste forse regenbui net nadat de was schoon en wel aan delijn hing. Hier ook onze eerste koude nacht in de auto doorgebracht temidden van het natte wasgoed (de matrassen liggen heerlijk mam en ben errug blij met de warme slaapsokken Loot!).

In El Jem zagen we de eerste Romeinse resten, prachtige mozaïken en en een enorm amphitheater.
Vandaag langs de zoutmeren richting de woestijn gereden. Het is nog alsmaar niet warm, sterker nog het wordt steeds kouder. We ziitten nu in de auto ons blogje bij te werken en buiten is het 8 graden (het is nu zes uur) maar wel strak blauw.







maandag 4 januari 2010

Eindelijk weg

Na maanden van voorbereidingen en drukmakerij is het dan eindelijk zover. We zijn onderweg! Het werk en het huis zijn overgedragen, de auto is op het laatse moment nog voorzien van nieuwe achterveren. In het donker en in de sneeuw zijn de laatste vingerbevriezende aanpassingen uitgevoerd. Na het krabben van de ramen zijn we op 3 januari vertrokken. Na een kleine afscheidsronde door Nederland zijn we dan echt onderweg.

Samen rijden we door het donkere besneeuwde Nederland de A2 af richting Maastricht. We zijn onderweg naar Afrika, maar dat besef is er nog niet. We hebben het wel vaker gehad over hoe dit moment zou voelen. Het voelt alsof we onderweg zijn voor een weekendje Ardennen. Over 4 dagen komen we echter aan in Tunesie. Een half jaar lang hoeven we niets en gaan we zwerven door een continent dat compleet anders is dan alles wat wij gewend zijn.......Eerste overnachting in Maastricht (Stefan en Petra bedankt).