Bangkok, we hebben het gehaald

Intussen zijn we eigenlijk alweer in Kanchanaburi en hebben we de kerstdagen aan het strand in Hua Hin doorgebracht, maar Bangkok was ons reisdoel.

Vanuit Jinghong hebben we de boot genomen naar Chiang Saen en nog dezeflde avond door naar Chiang Rai, alwaar ons een ware cultuurshock wachtte. Plotseling waren we twee van de vele westerse toeristen in een backpackersoord. Alles staat daar in het teken van het behagen van westerse toeristen. Dat betekent pizza, bier, banana-pancake, fruitshakes en massage....(haha). Het hele dorp was vergeven van korte broeken, badslippers, iets te dikke buiken (en/of te kleine hemden?) en rode hoofden. Dat was wel even wennen.

Na twee dagen de bus naar Bangkok genomen waar wij van de bus werden gehaald door Danai (broer van Sarika, red). Hoewel we het overal heel erg naar ons zin hebben gehad, is het toch fijn in Thailand te zijn. Het eten is (eerlijk is eerlijk) nog lekkerder en het ruikt en voelt vertrouwd en warm. Een bitterzoet moment op het busstation. We hebben zonder kleerscheuren ons reisdoel gehaald! Dat betekent echter ook dat onze grote reis er bijna op zit. Bijna, want we hebben twee weken vakantie.

Na een paar dagen Bangkok zijn we voor de kerst met de hele familie vertrokken naar Hua Hin. Daar hebben we 2 dagen in een vreselijk luxe resort doorgebracht, cadeautjes aan het zwembad! Vervolgens terug naar Bangkok en door naar Kanchanaburi in het westen van Thailand (Bridge over the river Kwai enzo). Gisteren naar de Tiger Temple geweest (misschien wel eens gezien op National Geographic?). Morgen terug naar Bangkok voor oud-en nieuw en dan naar Krabi voor een weekje welverdiende(?) vakantie.

Alvast een goed uiteinde en de beste wensen voor 2008!

Jinghong

Na een interessante busreis aangekomen in Jinghong. Erg populair in China is het concept van de sleeper-bus, een bus vol met stapelbedjes. Inderdaad bedjes. In de lengterichting van de bus staan drie rijen bedden van circa 1.7 meter opgesteld met een smal gangpad ertussen. De rugleuning is verhoogd zodat je buurman met zijn voeten onder jouw hoofd ligt. Klinkt spannenend he? Tot op heden hebben we deze bussen kunnen vermijden, maar van Dali naar Jinghong hadden we geen andrere keus. Het geheel duurde 15 uur en helaas ontbraken sommige stukken weg geheel, zodat we loskwamen van onze bedden als we door kuilen reden om vervolgens weer in het bed gesmakt te worden. Maar het moet gezegd worden al met al viel het reuze mee en hebben we nog redelijk geslapen. Deels door het feit dat we de achterste bedden hadden. Recht boven de motor en de meeste beweging, maar geen achterburen waardoor onze bedden wel plat waren en je dus niet de hele tijd half zittend in een te klein bed zat/lag.

Overmorgen gaan we per boot over de Mekong naar Thailand. De Mekong is de grens tussen Birma en Laos, maar beide landen laten we respectievelijk links en rechts liggen. De kerst nadert en dan willen we in Bangkok zijn.

Mochten we voor de kerst geen berichten meer plaatsen dan willen we iedereen alvast prettige kerstdagen wensen. Verwacht van ons geen kerstkaart dit jaar.

P.S. In China kunnen we slechts berichten plaatsen op ons blog. We kunnen zelf ons blog niet zien en helaas ook niet de reacties.

P.S. Helaas is de computer in dit internet-cafe zo afgeschermd dat het ons niet lukt foto's te plaatsen.

Chendu, panda's.......

Xi'an en hier de foto's

Xian, het is weer boven nul!

Zijn alweer een week in China. Nu in Xian, midden China. Voor het eerst sinds een paar weken is het weer boven nul. De afgelopen tijd was het bitterkoud. Nee, dit is niet de beste tijd om Centraal Azie/West China te bezoeken. Voordeel is wel dat er geen toeristen zijn. Kamers en zelfs entree prijzen voor half geld, dus we leven een beetje boven onze stand in drie sterren hotels.
Kazachstan was een vreemd land. Door de oliedollars was alles absurd duur, overal dikke terreinwagens en merkkledingwinkels. We zijn er dan ook een beetje doorheen geraced. Wel leuk om gezien te hebben. China was een redelijke cultuurchock. Vanuit Almaty hebben we de trein genomen naar Urumqi, de eerste grote stad in West China (40 uur, waarvan 9 aan de grens). Al bij het verlaten van het treinstation stonden we in een andere wereld, overal stalletjes met eten, drukte op straat en veel vriendelijkere mensen. Tot nu toe weinig meegekregen van alle ranzigheid waar iedereen het over heeft als het over China gaat, zolang je de toiletten buiten beschouwing laat. Morgen naar het terracotta leger.....